Þessari færlsu hefur verið breytt þar sem Gu... ég meina Fr.X vildi ekki láta nafns síns getið. Þannig að því verður breytt. Hérna er ritskoðaða útgáfan:
Hafið þið litið út um gluggann? Ég var hrædd um að vera rotuð af fljúgandi trjágrein eða kafna í einum af fjúkandi plastpokunum sem eru út um allt. Eitthvað fyrir þá sem elskuðu American Beauty! En já, sjitt piss fokk könt hvað það er komið mikið haust! Alltof mikið finnst mér, ég meina það er ennþá ágúst í tvo daga í viðbót!!! Sparaðu þetta, veðurguð! Annars er þetta nú allt í lagi, ég tók bara fram lopapeysuna og setti Coldplay á fóninn þannig að ég er í frekar góðum málum. Lofa engu þegar ég þarf að fara út samt, held að ég skipti þá pilsinu út fyrir buxur, þetta var orðið svolítið vandræðalegt í strætóskýlinu og Lækjargötunni á leiðinni heim. Liggur við að það sé kominn tími til að telja niður í jólin, líklegast bara svona mánuður þangað til búðirnar fara að setja upp jólaskrautið.
Annars var skólinn brillíant eins og eiginlega alltaf, þessa sex skóladaga sem ég hef verið í honum. Óendanlega hláturskast dagsins kom klukkan að verða þrjú og Axel, Sögu 103 félagi minn, Fr.X og Báru, á ALLA sök á því. Tíminn (sem var tvöfaldur) hafði verið lengsti tími mannkynssögunnar í svona 50 mín þegar kennarinn fór skyndilega að tala um egglos hjá ísaldarkonum. Hann var aðeins búinn að spjalla um þetta þegar áðurnefndur töffari hallaði sér afturábak í sætinu og spurði kennarann með sinni allra svölustu rödd hvað egglos væri eiginlega. Það heyrðist svona fliss og niðurbældur hlátur frá hinum nemendunum (þá er ég að tala um þá sem ennþá voru vakandi) þegar sögukennarinn fór að reyna að útskýra hvað egglos væri og hvernig það færi fram. Svo í hléinu á milli tímanna lét Fr.X alla í kringum okkur vita að það hefði verið einhver strákur með okkur í sögutíma sem vissi ekki hvað egglos væri. Svo var þetta rætt aðeins og hún klikkti út með því að segja á hæstu nótunum "ÞÚ VEIST, HVER VEIT EKKI HVAÐ EGGLOS ER???" og við hristum allar (eða öll, Guðmundur stóð víst þarna líka hjá) hausinn í meðaumkun. Föttuðum aðeins seinna að greyið strákurinn sat víst þarna á næst bekk við okkur, hafði bara verið falinn bakvið haug af fólki sem stóð rétt hjá. Það var náttúrulega mjög fyndið þannig að við orguðum af hlátri en hann grúfði sig bara enn meira niður í blaðið sitt. Seinna um daginn fórum við í Kringluna til að fá okkur að borða eitthvað og hvað heldurðu, rekumst við ekki á Axel. Það kom af stað nýrri hrinu af Axel-bröndurum eins og "Axel, þú ert beðinn um að hitta vinkonur þínar hjá kvensjúkdómalækninum á fyrstu hæð" og "Axel, viltu vera faðir barnanna minna?". Góðir tímar.... í dag þ.e.a.s.
Annars lítið spennandi, er að halda áfram að lesa Kaldaljós og bíða eftir að hún verði búin...
Adios, amigos!
Já! Alveg rétt samt, for á Super Size Me í gær og vá hvað hún er þétt! Ég sá ekki eftir þessum 800-kalli.
