Í færslunni minni áðan var lífið yndislegt og ég bjóst þá ekki við því að það yrði mikið yndislegra í dag. Ég hafði rangt fyrir mér. Það byrjaði nefninlega að snjóa! Og ekki neitt smá, enginn leiðinlegur haglélasnjór eða láréttur vindsnjór. Það er lóðréttur, hægur, feitur, djúsí, mjúkur, brakandi jólasnjór.
Ég er snjóbarn. Alveg síðan ég tók eftir þessur er ég búin að vera brosandi út að eyrum, syngjandi og dansandi, og þá er ég ekki að ýkja það. Fór meira að segja út á svalir áðan berfætt bara til að heyra snjóinn braka. Ég hef ekkert breyst síðan ég var smákrakki á þessu sviði. Ég elska jólasnjó.