Tungan á mér er hætt að geta myndað hljóð. Í dag, frá hálf fjögur til sjö hef ég sagt svo oft 'argentínsk karmellusósa' að heilinn minn er hættur að vita hvað það þýðir. Þetta er eins og ef maður segir t.d. prentari oft í röð þá sér maður hvað það er asnalegt orð. Prentari. Prentari prentari prentari prentari prentari prentari prentari prentari. Ég var semsagt að kynna argentínskar karmellusósur sem mamma hennar Þórdísar er að flytja inn og nú er hægt að spyrja mig að öllu um þær. Með Jóa Fel ís. Nammi namm. Ég var samt á jólaballi MH til þrjú í nótt og var að sofna á mig, með krampa í brosvöðvunum. Dæmi um hvað fólk getur verið hresst og ég óhress:

Kona á fimmtugsaldri: Já já, er þetta Jóa Fel ísinn?
Ég: Jújú.
Kona á fimmtugsaldri: Og karamellusósa?
Ég: Já.
Kona á fimmtugsaldri: Híhíhí, maður væri nú til í að sjá Jóa Fel í karamellusósu.
Ég: Eh...
Kona á fimmtugsaldri: Er það ekki?
Ég: .......
Kona á fimmtugsaldri: Jú, maður væri til í það.
Ég: Ehehe...

Síðan fékk ég far heim með mjólkurtorgskonunni í Hagkaup, Spönginni, Grafarvogi. Henni kynntist ég einmitt í dag. Hún á gulan bíl. Hún spilaði spænskt teknó alla leiðina. Það var bara gaman. Ég er svo þreytt. Svo þreytt að ég get ekki skrifað. Get ekki skrifað langar setningar.
Í gær var jólaballið. Gott ball. Sá samt minna af Jagúar en ég hefði viljað en það var í lagi. Allt í lagi. Á morgunn er stórfélagsferðin og ég nenni ekki. Langar samt. Nei samt ekki. Jú samt. Nei samt ekki. Hef ekkert meira að segja. Ég er of þreytt. Mmm mamma er að gera piparkökudeig.