Ég ætlaði reyndar ekkert að skrifa meira um vinnuna en ég verð að nefna tvo tíu ára strákana sem komu í dag:

Strákur 1: Hæ!
Ég: Hæhæ.
Strákur 2: Er þetta gott?
Ég: Já, ég myndi segja það.
Strákur 1: Mmm, GOTT!!!
Ég: Já, finnst þér ekki?
Strákur 2: Hvað er mikið sykurmagn í þessu?
Strákur 1: Þú hefur tíu sekúndur til að svara!
Ég: Ekki neitt, það er enginn sykur í þessu. Tíu sekúndur búnar?
Strákur 1: Nei, þú náðir þessu.
Ég: Frábært!
Strákur 2: Pabbi hans á Nóatún.
Strákur 1: Pabbi minn sko.
Ég: Jahá.
Strákur 2: Má ég fá meira?
Strákur 1: Ég líka?
Ég: Já endilega.
Strákur 1: Nammi, þetta er rosalega gott.
Strákur 2: Bless bless, Guð geymi þig!
Ég: Takk, sömuleiðis.

Það er samt ekki hægt alveg að lýsa því hvað þetta var gott samtal, you had to be there. Ég vildi að ég hefði getað tekið þá heim, mig langaði að eiga þá. Annars lítið. Jú, í dag kom ég inná klósettið upp í skóla og það var góð lykt þar. Það var mjög skrýtið því að oftast er einhver súr klósettlykt þar sem ég fyrirlít að anda inn en í dag var eitthvað breytt. Ef þetta heldur áfram ætla ég að fara að fara oftar á klósettið.

Í nótt vaknaði ég og var rosalega þreytt. Ákvað samt að drífa mig á fætur til þess að ná að fá mér morgunmat áður en ég færi í skólann svo ég hoppaði (bókstaflega reyndar) fram úr rúminu, fór í náttsloppinn minn (já, ég á svoleiðis) og inniskóna og opnaði hurðina fram. Þá fyrst fór ég að hugsa um að vekjaraklukkan mín hefði ekkert hringt og ákvað að kíkja hvort hún væri nokkuð biluð. Þá var klukkan að verða hálf-fjögur. Ég hef sjaldan verið jafn ill út í sjálfa mig. Fór samt á klósettið fyrst ég var komin á fætur og rakst á leiðinni á árásargjarna köttinn minn sem er ástæðan fyrir því að ég er alltaf útklóruð allsstaðar. Hann er líka óður í bera leggi og stökk á mig og beit mig í kálfann. Það bætti ekki skapið svo ég fór hundfúl að sofa klukkan hálf-fjögur. Á meðan voruð þið öll örugglega sofandi. Heppin.

Jæja, ég er uppiskroppa með sögur. Ef ég myndi nenna út í þetta ógeðslega veður myndi ég rölta út í 10-11 og kaupa mér gult síríus súkkulaði og kók og kirsuberjahlaup. En ég nenni því ekki.
Í staðinn ætla ég að koma með annað klósettburstadæmi um það að enginn skilur húmorinn minn. Allavega ekki mamma mín.

Mamma: *bendir á nokkur glös og einn disk við hliðina á tölvunni* Hva, ertu að safna leirtaui, Diljá?
Ég: Já einmitt, ekki taka þetta.
Mamma: *teygir sig í áttina að glösunum*
Ég: NEI! Ekki taka þetta, ég sagðist vera að safna!
Mamma: Já en, Diljá mín, hvað ætlarðu að gera við þrjú glös og disk?
Ég: Nei, ég var að grínast, þú mátt alveg taka þetta.